Naar iets op zoek?
Categorie

Verhaaltjes over school

Dikke tranen

Author:

Eigenlijk moet ik wiskunde oefenen.
Ik. Die al dyscalculie had voordat het überhaupt bestond.
Ik ga een opleiding doen. Of eigenlijk móet ik een opleiding doen. Ik moet mijn bevoegdheid halen om les te mogen geven op het VMBO.

Huh? Lien? Jij staat toch al voor de klas?
Ik sta inderdaad al 15 jaar les te geven op een VMBO. Een geweldige school voor kinderen met allerlei leerproblemen en stoornissen als autisme en ADHD. Ze hebben extra begeleiding nodig. Ik ben mentor en geef biologie en Nederlands.
Er is vooralsnog niks aan de hand. Ik sta boven de stof en leerlingen halen meestal mooie resultaten. Ouders zijn tevreden, net als collega’s en leerlingen. En ik zelf natuurlijk. Ik heb de leukste baan die er is. Meestal dan he?
Lees meer

Wilhelmus

Author:

Sybrand van Haersma Buma wil dat kinderen op school weer het Wilhelmus gaan zingen. Staand. Met hun hand op hun hart. Nee, dat laatste weet ik niet zeker hoor.
Maar zo zag ik het voor me. Een klas van 25 tot 30 kinderen die allemaal braaf naast hun tafeltje staan, met hun hand op hun hart. Lees meer

Verademing

Author:

Al een paar jaar achter elkaar hebben Co en ik ingewikkelde klassen. Daar hebben we zelf om gevraagd. Ik kende de klassen al uit de eerste en wist wat voor vlees ik in de kuip kreeg als mentor.
Als andere docenten er niet aan moesten denken mentor te worden van zo’n klas, wilden Co en ik de klus wel klaren. Wij vonden dat leuk. Lees meer

Potje janken

Author:

Er was veel. Het was druk. We gingen op kamp.
We hadden survival. We schreven verslagen. We keken alle toetsen na en leverden de cijfers in.
Er waren vergaderingen van -tig secties die nog even voor het einde van het jaar moesten plaatsvinden. Lees meer

Met Pensioen

Author:

Onze directeur is een hele geschikte gast. Hij heeft hart voor de zaak en is enorm betrokken bij leerlingen en zijn team. Hij heeft het vreselijk druk met alle ontwikkelingen binnen het ‘passend onderwijs’. Hij vergadert zich het apelazarus. Voor zijn toko. Zijn schooltje. Waar iedereen elkaar kent. Waar hij trots op is.

Lees meer

Survival

Author:

Afgelopen donderdag waren we op Aquabest om het schooljaar af te sluiten met een survivalprogramma.
Een hele dag met deze groep ‘leuke dingen doen’ is niet altijd een succes geweest. Excursies waren het afgelopen jaar niet de meest gezellige activiteiten. Er is veel gedoe geweest. Onbekende, vrije situaties zijn lastig voor ze. Dan is de structuur weg en weten ze niet waar ze aan toe zijn. En dan gaat het mis. Lees meer

Iets leuks.

Author:

De laatste weken zijn aangebroken. Het aftellen is begonnen. Afgelopen vrijdag hadden we de laatste lessen.
Onze klas zwoegt nog even op de proefwerkweek. Er moeten her en der nog wat onvoldoendes weggewerkt worden.

‘Juf, gaan we wat leuks doen?’ Het was afgelopen week de meest gestelde vraag.
Vroeger kwam dan de videokast uit de hoek. Tegenwoordig spelen we Kahoot op de iPad of kijken we DVD. Wel in het thema van de lessen natuurlijk he? Of iets uit het sociaal/maatschappelijke genre.
Ik beloofde dat we dat donderdag zouden doen. De laatste les Nederlands.

Mijn klas had een beetje pech. Plotseling moest er nog een observatie van een leerling plaatsvinden. Ik kreeg dat woensdagavond te horen. Het was echt last-minute. Maar erg belangrijk.
Dus plande ik, ondanks dat ik ze ‘wat leuks’ beloofd had, toch maar een redelijk normale les in.
We zouden oefenen voor de proefwerkweek. Begrijpend lezen.
Ik voorzag al een hoop gemopper als ik van m’n plan zou afwijken. Dus ik bereidde me op het ergste voor.
Scheldkanonnades. Verwensingen. Blokkades. Vuisten op tafel en zo.

‘Jongens, ik heb jullie beloofd wat leuks te gaan doen. Dat gáán we ook nog doen. Maar nu gaan we nog één keertje goed oefenen voor de proefwerkweek’.
Het bleef stil. Geen gemopper. Geen zucht. Geen enkel woord van onvrede.
‘Huh?’
De observatie-juf achterin was net zo verbaasd als ik.
Ik wachtte nog heel even. Misschien viel het kwartje wat later en zou ik na een paar seconden pas afgemaakt worden.
Maar er gebeurde niks.

‘Lees de tekst zorgvuldig door en lees de opdrachten goed. Ik loop rond zodat jullie nog vragen kunnen stellen’.
Daarna kwam nummer twee op de lijst van meest-gestelde-vragen:
‘Is het voor punt?’

Kinderen werken hard voor een punt. Mijn tas zit vol met nakijk- en corrigeerwerk wat deze week nog af moet. Ik besloot dat ik er niet nóg meer bij wilde.
‘Nee. Het is niet voor punt. Jullie mogen het ook zelf nakijken met het antwoordblad. Ik zou het fijn vinden als jullie er wel serieus aan werken’.

Nou. En toen gingen ze aan de slag.
Niemand vroeg meer of we nog ‘wat leuks gingen doen’.
Niemand pinde me vast op mijn loze beloftes.
Niemand mopperde.
Niemand was boos.
Er was geen ruzie.

Het was fijn.
Het was rustig.
Iedereen werkte zich het schompes.
Ze stelden vragen en wachtten rustig op hun beurt.
Iedereen was lief.
De observatie-juf zat er een beetje voor spek en bonen bij. Of misschien ook niet…
Ik kon ze wel kussen, mijn lieve klasje.

Ze zijn altijd braaf hoor, het eerste uur. Dan slapen ze namelijk nog half. Ze hebben nog niet gegeten dus de suiker kan z’n werk nog niet doen.
Mensen die het zesde of het zevende uur lesgeven aan deze groep zijn de pineut. Dan is de koek op. Het hek van de dam. Dan zijn de rapen gaar. En de Ritalin uitgewerkt.

Ze zitten midden in de proefwerkweek nu. En die is woensdag afgelopen.
We moeten nog ‘iets leuks’ doen. Want dat heb ik beloofd.
En beloofd = beloofd.

Ik denk dat ik maar een taart ga halen.
Om te vieren dat ze vakantie hebben.

Festival Cultura

Author:

Afgelopen donderdag heeft ons schooltje maar weer eens bewezen hoe een kort maar heftig weekje kan leiden tot een fantastisch spektakel.

Het was voor iedereen nieuw. Normaal gesproken werken we aan een voorstelling. Dit jaar ging het anders.
We organiseerden een heus festival; Festival Cultura.
Door enorme inzet van leerlingen en docenten zijn we meegevoerd naar allerlei landen. Lees meer

ramadan

Author:

Een maand lang geen eten, geen drinken, geen medicijnen, niet roken, niet vloeken, geen onaardige dingen zeggen en niet vechten tussen zonsopgang en zonsondergang.
Als juf kan ik natuurlijk niet anders, dan daar reikhalzend naar uitkijken.
Leerlingen die lief zijn voor elkaar en hun schoolse plicht keurig vervullen. Met respect voor alle docenten. Joepie! Lees meer

Moedige meisjes

Author:

Meisjes van 14 zijn doorgaans onzeker. Begrijpelijk. Puisten pralen glorieus op wangen, voorhoofd en kin. Haar is vettig want hormonen. Niks is goed aan ze. Ze vinden zichzelf dik, te dun, ze hebben te grote oren, te weinig borsten, te witte huid, liever blauwe ogen, liever stijl haar. Lees meer

Over mij

Ferme vrouw | schrijft verhaaltjes | (Sinterklaas)-theater | docente | concerten | festivals | heimwee | wielrennen kijken | sushi | kaas | rosé & thee

RECENTE BERICHTEN

Kamp

Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...

Twitter