Naar iets op zoek?
All Posts by

Lien

ferme vrouw | schrijft verhaaltjes | docente Nederlands | concerten | festivals | hypnose | wielrennen kijken | sushi | kaas | rosé & thee

Bekant verkering

Author:

Woensdagmiddag 1600 uur.
Q, Oom Tinus en ik zijn op het Totaalfestival in Bladel.
Ernst Janz zingt liedjes van Bob Dylan. Vertaald.

Hij stond in het kioskje. Het publiek lag in het gras. Het was lekker weer.
Ook vertaald zijn liedjes van Bob Dylan mooi. Niet dat het feestgedruis nou losbarstte, helemaal niet. Maar ja, je zet ook niet een LP van Bob Dylan op om eens helemaal uit je plaat te gaan he? Lees meer

Jubilaris

Author:

Nietsvermoedend zat ik in de laatste plenaire vergadering. We namen afscheid van onze Meester met Passie. Hij moet met pensioen. Moet ja. Want hij had best nog wat langer willen werken.
We namen ook afscheid van andere collega’s. We zongen liedjes en luisterden naar speeches. We bekeken presentaties en deelden cadeaus en ‘opstekers’ uit.

Adjunct ging verder met haar verhaal. ‘En we hebben ook nog twee jubilarissen’. Lees meer

Le Grand Départy

Author:

Mijn allerliefste Moraal heeft me afgelopen donderdag verlaten. Samen met haar man Silencio is ze de hort op. Ze gaan een stukje fietsen.
Van de Canadese grens, via Amerika naar de Mexicaanse grens. 4400 kilometer. Dat is best ver.

Maar het zijn bikkels. Het zijn vakantiefietsers. Ze zijn het gewend. Ze weten niet beter.

Woensdag, de dag voordat ze zouden vertrekken, hadden Tuinkabouter, Q, Bloempje en ik een afscheidspartijtje georganiseerd: ‘Le Grand Départy’.
Er waren lampionnetjes en vlaggetjes.
En omdat ik een uitblinker ben in knutselen, heb ik nog een banner gemaakt.
Met glitters en een logo en alles.

Het was bloedheet. Bloempje kwam op de scooter (ze kan het hebben) en Moraal en Tuinkabouter op de fiets. Q gewoon in haar Mercedes Incontinentus.
We haalden de tuinslang met vernevelaar van stal. En terwijl Q en ik een sloot sushi gingen halen, dansten de andere meiden zich bloot in de tuin koel, onder de vernevelaar.
Via de app werden we geüpdatet.

Met angst en beven zag ik haar vertrek tegemoet. Mijn steun en toeverlaat. Mijn lieve schat. Ik heb haar wel vaker langer moeten missen hoor. Maar nu is het heel ver weg. En ze heeft maar 2 zuivere onderbroeken mee. En dat is géén grap.

Met wie moet ik nou op het terras gaan zitten? De hele zomervakantie is ze niet available he? En als ze terug komt, dan ben ik alweer aan het werk.
Gelukkig zijn er veel lieve mensen die ‘zich over me gaan ontfermen’.
(Alsof ik een labielo ben die niet voor zichzelf kan zorgen. Maar dat terzijde.)
Q, Bloempje en Tuinkabouter (die Moraal net zo hard moeten missen als ik) hebben zich opgeworpen als opvangteam. Iets met ‘Help Lien De Zomer Door’. Of zo. #mantelzorg.

Moraal maakt zich zorgen. Over mijn eenzaamheid. En dat de verveling zonder haar zou toeslaan. Ze had een pakket gemaakt met allemaal cadeau’s.
Ik mocht er twee uitpakken.
De eerste was een to do-lijstje. Daarop staan data waarop ik de andere cadeau’s mag uitpakken.
De hel op aarde. Verrassingen zijn leuk als ze meteen verzilverd kunnen worden. Anders niet. Het kadopakket staat uit het zicht. In de schuur. In mijn agenda staan de dagen waarop ik mag gaan uitpakken.
Het tweede cadeau was een home-made aftelkalender. Als jullie dit lezen is ze nog 70 dagen weg.

Dat is toch niet te doen? ZEVENTIG DAGEN!!
In 70 dagen kan je makkelijk 10 kilo afvallen. Of zwanger worden. De liefde van je leven ontmoeten, een yogacursus voltooien, leren duiken, leren haken, Games of Thrones seizoen 1 t/m 6 kijken, een boek schrijven en in therapie gaan tegen heimwee.

We dronken sangria en bespraken de risico’s van de reis. Het was niet echt een opbeurend gesprek.
Moraal vertelde waar de verzekeringspapieren lagen, welke muziek ze wil horen, en wat er moet gebeuren als…
We gaan er niet aan denken.

Het grote moment van afscheid naderde. ‘We laten jullie even alleen’. De dames trokken zich discreet terug.
Alsof het echt de állerlaatste keer was dat we elkaar zouden zien.
Drama ten top.

En dikke knuffel volgde. En bemoedigende woorden. Dat alles wel goed zou komen. En dat we elkaar gruwelijk gaan missen. Maar dat we elkaar ‘snel’ weer zouden zien.
En dat we vreselijk veel van elkaar houden.

We hoefden niet te huilen.
Want we wisten dat het goed was.

De laatste loodjes

Author:

Het einde van het schooljaar is in zicht, en dat is te merken…

Kijk. Tegen dat het vakantie wordt, zijn leerlingen vaak wat drukker dan normaal. Maar afgelopen week was toch wel een ehm… hoogtepuntje.

Nog één weekje ‘gewoon’ les en dan is het zover: de proefwerkweek. Lees meer

FakeBake

Author:

Mijn kuiten zijn optisch twee maten groter dan ze in werkelijkheid zijn. Dat komt omdat ze dik zijn. Dik en wit.
Ik denk dat ik ergens Ierse of Schotse roots heb. Heel ver weg. En dat die genen nog ronddolen in mijn DNA.
De ‘Dikke Witte Kuiten-genen’. Lees meer

Pubquiz

Author:

Het was al een poos geleden dat Tuinkabouter, Moraal en ik op stap waren geweest. Dat komt omdat iedereen het druk heeft en dan schieten dit soort dingen er bij in.
Maar dat geeft niet. We houden toch wel van elkaar.

Een paar maanden geleden kregen we een verzoekje tot deelname aan de Pubquiz. Twittermeisje 1314 en Mini (ze is niet zo heel groot. Wél gezellig!) zochten nog aanvulling op hun team. Lees meer

Over mij

Ferme vrouw | schrijft verhaaltjes | (Sinterklaas)-theater | docente | concerten | festivals | heimwee | wielrennen kijken | sushi | kaas | rosé & thee

RECENTE BERICHTEN

Kamp

Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...

Twitter