Na een avondje lekker eten en wijntjes drinken besloten Tuinkabouter, Moraal en ikzelf als de drie AAA-tjes naar de Bonte Avonden in ons Dorp te gaan. Voor het eerst sinds jaren, want we hadden de Bonte Avonden eigenlijk afgezworen. (Hoe dat kwam, lees je hier).
Maar… een gezellige avond op stap met z’n drieën, was een goede reden om dat overboord te gooien.
Moraal had het bedacht. Het was echt subliem.
Amalia, Alexia en Ariane. We zouden alle drie een tuttig jurkje aantrekken. Pruikje op. Witte sokjes met froezelrandjes en flatjes.
We zouden wuiven naar de mensen en vriendelijk lachen. Enig.
Het thema was: ‘We goan er vur.’
Amalia ging voor ‘het Koninginneschap’. Haar Koninklijke Zussen zouden haar steunen.
De outfit moest van de Primark komen. Want het mocht geen geld kosten. Dat konden we beter opdrinken, hadden we bedacht.
De Primark is overigens de hel op aarde. Maar dat terzijde.
Amalia (het dikste prinsesje; played by me) kon niet in de reguliere maten van de Primark. Dus moesten we daarvoor uitwijken naar wat anders. Uiteindelijk vonden we bij H & M best een truttig braaf jurkje.
De accessoires (een oranje riempje, tasje, sokjes met froezelrandjes en schoentjes) kochten we wel bij Primark.
Nog even wat tekst geprint en gelamineerd, om op onze ruggen te plakken, en we waren er klaar voor.
Nou ja. Tot het moment van omkleden dan…
Ik was al bezweet voordat de pruik op ging.
De panty had te korte benen. Dus moest het teenstuk eraf geknipt worden. Daardoor werd het een legging, maar die kroop op, en de witte froezelsokjes zakten af. Dus kwam er een lelijk snijrandje onderaan de enkels.
Nou hebben de echte AAA-tjes ook geen enkeltjes, dus het was best natuurgetrouw, maar toch. Niet zo heul elegant.
Per ongeluk had ik een riempje maat S gekocht. Niet te doen. Daarna heb ik drie vestjes aangehad, om vervolgens bij vestje 1 weer terug te komen. Toen alles aan was, moest het jurkje weer uit want met een onderjurk zat het tóch het fijner. De schoentjes waren iets minder comfortabel dan ik dacht en na drie minuten schoot de kramp in m’n voet. Zucht.
Gedoe alom. En ik hou niet van gedoe.
Maar alles voor de Bonte Avonden.
We gingen er vur!
Strompelend hees ik me, in mijn net iets te korte trutjurkje op een herenfiets. Ook al zo’n galant moment.
Moraal moest achterop. In de amazone-zit. En dat is eng. Met paaltjes en alles.
Goed. Nét iets te laat kwamen we aan op de Place to Be.
Er was alleen nog slechte plek aan de zijkant vooraan. Naast het orkest. Maakte niet uit. We waren er. Dat was het belangrijkst.
De lege flesjes Fristie, die we meegenomen hadden, werden gevuld met Rosé. Want prinsesjes drinken natuurlijk geen wijn.
De draken van schoenen werden uitgeschopt en de avond kon wat ons betreft beginnen.
In de pauze werd de prijs voor best gekostumeerde groep uitgereikt.
Nou mogen jullie drie keer raden.
Juist. We hadden gewonnen!
Snel trok ik nog een keer mijn onderjurk naar beneden. Want die was langzaam maar zeker ook omhoog gekropen. Zucht.
En toen moesten we naar voren komen. Dat hele podium op! De volgspotter volgde onze opmars van beneden naar boven. Ik voelde me hoogst opgelaten.
Ik denk dat iedereen onder m’n jurkje kon zien hoe het kruis van de panty halverwege m’n dijen hing. Ik vergat natuurlijk m’n froezelsokjes hoger op te trekken, dus het snijrandje zal ook wel goed in beeld geweest zijn.
De prijs bestond uit een zakje munten. Zoveel, dat we ze met z’n drieën niet opgedronken kregen.
Na een diepte-interview (‘Zijn jullie blij met de prijs?’) mochten we weer downhill.
Daar stonden 3 fotografen te wachten. Een enig fotomomentje volgde.
Maar het was wel leuk hoor.
Hooguit een beetje ongemakkelijk.
Oja. En we stonden natuurlijk in de krant.
De awardwinning AAA-tjes. Tadaaa!
