Mijn Dorp organiseert elk jaar een muziekquiz.
We wonnen al een paar keer de eerste en tweede prijs. Dit jaar lagen we er na de eerste ronde al uit.
‘Team de Mats’ (zo heten wij) bestaat uit Middelste Broer, Silencio en ik.
Middelste Broer weet heel veel van muziek. Maar écht. Toen hij 13 werd, kreeg hij van Sinterklaas z’n eerste LP. Die was van Phil Collins. En die is grijsgedraaid.
Daarna heeft hij nog House- en Hiphopperiodes gehad. Met Vanilla Ice enzo. En witte trimschoenen. Gelukkig is dat later helemaal goed gekomen.
Alles wat nieuw is in muziekland volgt hij. Hij tipt. Hij roept welk album ik zeker moet luisteren en waarom.
Hij is goed in intro’s en fragmenten. En albumcovers. En namen van zangers en drummers. Vorig jaar gingen we samen naar een concert van Tom Petty in de HMH. Oh, en de Heartbreakers waren er natuurlijk ook bij. Eddy Vedder kwam ook langs. Het was een hoogtepunt. Samen met Blondie het beste wat we ooit gezien hebben. (Blondie was de prijs, toen we de winnaar waren van de muziekquiz. Ooit)
Silencio weet gewoon heel veel. Het lijkt wel of alles wat hij hoort of ziet, opgeslagen wordt op zijn harde schijf. Zijn eerste album was, net als Middelste Broer, een exemplaar van Phil Collins. Ook Silencio was bij het concert van Blondie en heeft dit gemarkeerd als ‘een van de beste concerten ooit’. In hetzelfde rijtje staan ook Pearl Jam en Bruce Springsteen. Silencio kijkt ook naar muziekzenders. Hij weet veel jaartallen. Dat is echt heel knap. En verder weet hij veel dingen waar je normaal gesproken niet zoveel aan hebt. Maar soms komt het héél goed uit. Moraal zegt altijd: ‘Waarom wéét jij zoveel?’ Dan zegt Silencio: ‘Dat weet ik ook niet’.
Dat is grappig.
De quiz zat andere jaren altijd leuk in elkaar. Veel afwisseling. Er was voor 3 generaties materiaal. Dus als je met je dochter en haar opa ging, dan had je veel kans om te winnen. Er waren altijd bijzondere vragen. Kleine kinderen bijvoorbeeld, die dan op vioolles zaten en een liedje speelden. Live he? Heel knap. En spannend. Nou, en dan moest je raden welk liedje dat was. (Oh… dit klinkt nu héél kneuterig maar het was écht oprecht leuk).
Er zaten ook altijd een paar karikaturen bij van zangers en zangeressen. We kregen songteksten op papier die we moest afmaken of herkennen. Of er waren songteksten vertaald. Of er werd een verhaal verteld waar je dan het juiste nummer bij moest noemen. Afwisseling alom. En als je niet goed was in het één, dan kon je compenseren met het ander. Enig. En tijdloos.
Maar dit jaar was het anders dan anders. Er waren veel vragen. Héél veel vragen. En die waren best moeilijk. Er waren relatief weinig muziekfragmenten.
Er was gedoe met de jury. Ik hou niet van gedoe. Nadat wij eruit lagen, werd er kennelijk wat veranderd in de puntentelling. Vraag me niet wát, want ik heb het allemaal maar half meegekregen. (Oorzaak: Rosé.)
Anyway; die puntentelling bleek ongunstig voor sommige teams. En daardoor ontstond er geen eerlijke strijd.
Het werd een beetje een ‘dingetje’.
Er werden een paar mensen boos. Mensen uit het publiek gingen in discussie met de jury. Later gingen ook verschillende teams zich ermee bemoeien.
En toen werd het de jury een beetje heet onder de voetjes.
Ze waren heel bang dat de mensen in het publiek zouden voorzeggen. Oké, dat gebeurde ook wel, maar mensen die voorzeggen doen dat niet om het voorzeggen, maar uit enthousiasme. Dat er tussen ál die moeilijke vragen ook eens een vraag zat, waar ze het antwoord wél op wisten.
Nou. En toen gingen een paar mensen van de jury schreeuwen. Dat we stil moesten zijn. En dat we onze handen naar beneden moesten doen. Want ze dachten dat we seintjes gaven aan de deelnemers, ofzo. Ik weet het ook niet. Maar ik voelde me weer even een klein kind dat op z’n donder krijgt terwijl die eigenlijk heel enthousiast was en geen kwade bedoelingen had…
Hmm. Dit klinkt wel heel dramatisch he? Uiteindelijk werd het toch nog gezellig hoor. Het is niet zo dat iedereen op het laatst lag te janken in een hoekje. Dat niet.
Jongste Broer was DJ. Dat doet hij goed.
Alle leuke meisjes stonden op de dansvloer. En de leuke jongetjes ook.
Volgend jaar is er wéér een muziekquiz.
Hopelijk heeft de jury dan een rekencursus gehad. En training in ‘Hoe blijf ik bij een eerder genomen besluit?’
En dan komt het allemaal weer goed.
En dan doet iedereen weer gewoon mee.
Zonder te mopperen.
