Ik woonde net ‘op mezelf’ en mijn allereerste, zelf gekochte kerstboom zou dat jaar een feit worden. Ik had natuurlijk niks. Ik weet nog dat ik naar V&D ging voor ballen. Maar die hadden alleen lelijke glimmende. Toen ging ik naar Blokker. Hetzelfde verhaal.
Bij Kruidvat stond een graaibak. Goedkope meuk die niemand wil en daarom bijna gratis weggegeven wordt.
In die bak zag ik ze liggen. Ze waren iets kleiner dan normale kerstballen. Twaalf in een doosje en prachtig geschilderd en bewerkt. Aardetinten met goud. Nou ja, neppe goudverf dan he? Van plastic ook. Of onbreekbaar in ieder geval.
Drie verschillende kleuren en dessins. Ze waren twee gulden negenennegentig. Ik kocht drie dozen.
Een jaar later, met carnaval, vond ik op straat een vogeltje. Het was een vogeltje met zo’n klemmetje onderaan z’n buik. Het had mooie kleuren en prachtige veertjes als staartje. Ik denk dat het bij iemand van een hoed of kostuum gevallen is.
Het vogeltje was vies. Ik raapte het op, maakte het schoon en tot kerst heeft het op het toilet gehangen. Daarna hing ik hem in de boom.
In de loop der jaren ben ik dat soort aftandse, lelijke, maar eigenlijk oh zo mooie vogeltjes gaan sparen. Langzaam maar zeker hangen er steeds meer in de boom. Ik spaar niet super actief hoor. Eigenlijk laat ik het af en toe weten aan ‘de mensen’ en dan komt er wel weer wat binnen. Het liefst heb ik die hele oude, glazen exemplaren.
De verzameling loopt niet hard. Een keer in de zoveel jaar krijgt ‘ie een injectie. Zo kreeg ik met een nieuwe schoonmoeder een paar jaar geleden ook weer nieuwe vogeltjes voor in de boom. Nou ja, hele oude dus. Ze zaten in wc-papier in een eierdoosje. En via via weten mensen me te vinden. Inmiddels heb ik zelfs zo’n heus zwaantje. Ik geloof dat het uit Polen komt.
Het heeft een vreselijk fragiel nekje. Met de hand geschilderd. Zo met het oogje nét niet op de goede plek. Van glas. Supergevaarlijk want als je te dichtbij komt, dan breekt het af.
Afgelopen week kwam de conciërge met een doos oude kerstzooi op school. Zijn buurman moest kleiner gaan wonen en heeft met pijn in het hart z’n kerstspullen opgeruimd. Of iemand nog iets wilde.
Er zaten lampjes in. En een piek. En met kaarsvet besmeurde paddenstoeltjes met een verroest ijzerdraadje onderaan. En plastic entourage voor kerststukjes. Thanks, but no thanks.
Of… wacht eens even!
‘Alleen als er van die oerlelijke, aftandse vogeltjes op een klemmetje bij zitten’, riep ik.
De conciërge laadde de doos verder leeg.
En warempel. Daar kwamen nog vier prachtige exemplaren tevoorschijn. Gouden met een verenstaartje. Op een klemmetje. Precies zoals ik ze wil.
‘Ze kunnen goed 50 jaar oud zijn’, zei de conciërge.
Ik geloof hem.
Want mijn ballen zijn ook al 25.
Fijne kerstdagen allemaal.
